Ghana

Juli - September 2002

In de zomermaanden van 2002 bracht een bepaalde drang naar avontuur en het onbekende, in combinatie met de ambitie het Afrikaanse continent te ontdekken, mij in West-Afrika. De aankomst en vertrek met het vliegtuig was in Accra, hoofdstad van Ghana, maar het grootste deel van de reis ging door Togo, alwaar ik deelnam aan een vrijwilligersproject in het dorpje Lavié. De groep vrijwilligers bestond voor 50% uit Togolezen, en voor 50% uit westerlingen. Hoofddoel van dit project, chantier op z'n Frans, was de culturele uitwisseling tussen Afrikanen (Togolezen) en de blanken. Als middel om dit doel te bereiken hielpen we in de ochtenduren mee aan het bouwen van latrines bij de lokale school. 's Middags was het daarvoor te warm, en dan hadden we een alphabétisation-project waarin we kinderen extra les gaven op hun schooltje. 's Avonds organiseerden we dan verschillende activiteiten met de groep om elkaar en elkaars cultuur beter te leren kennen en te begrijpen.

Na enkele weken zat het project erop. Met enkele Togolozen reisden we vervolgens door hun land, en door de buurlanden Bénin en Ghana. Voor hun was het een gratis vakantie, voor ons westerlingen was het erg handig en met name in de grote steden bood het reizen met een local toch een bepaalde mate van veiligheid. 

Van mijn eerste reis naar Afrika heb ik uiteraard ook een reisverslag bijgehouden. Na wat meer Afrika-ervaring te hebben opgedaan, komt dit reisverslag bij het teruglezen bij vlagen wat naïef en onwennig over. De reisverslagen van Ghana, Togo en Bénin zouden wat dat betreft ook kunnen luisteren naar de titel 'Ontgroening in Afrika'. Maar ja, één keer moet de eerste keer zijn. Vaak wordt over Afrika gezegd dat je óf na één dag gillend gek wordt en nooit meer terug wilt, of je er zo verknocht aan raakt, dat je altijd weer terug wilt keren. Ik behoor tot de laatste categorie, en ben inderdaad alweer drie keer teruggeweest naar dit fascinerende continent.