Kamikaze-buschauffeur

We zitten in een Jordaanse bus en hebben de kustplaats Aqaba verlaten. Het landschap is vrij snel dor en droog. Alleen plukken gras en af en toe wat laag struikgewas geven nog iets van een groene kleur aan het landschap. Onze gids wijst ons op het landschap aan de rechterkant van de bus. Daar is het landschap ineens vlakker, maar steken her en der enorme donkerbruine rotsformaties omhoog. Dit is het begin van Wadi Rum. Dit woestijngebied is met haar indrukwekkende landschap één van de hoogtepunten van Jordanië. Een wadi is een droge rivierbedding in de woestijn, die alleen bij hevige regenval onder water komt te staan. De naam Wadi Rum doet misschien denken dat de wadi hier met rum volloopt, maar dat is in een islamitisch land toch wat onwaarschijnlijk. Rum is een stadje hier in de buurt, en daarnaar is de omliggende woestijn dus vernoemd. Dit gebied is decor geweest voor meerdere films. 
Als we verder rijden, komen we weer in de wat saaie heuvels. Maar vervelen doen we ons absoluut niet. Daar zorgt onze buschauffeur wel voor. We rijden op een verouderde weg, voor Jordaanse begrippen een snelweg genoemd (Desert Highway). Her en der zitten er grote gaten in de weg en ook de middenstreep is lang niet altijd zichtbaar. Er is enorm veel vrachtverkeer, en met ladingen die in Europa in twee ritjes nog niet gemaakt mogen worden, kruipen zij de heuvels op. Om vandaag onze bestemming nog te kunnen bereiken, is inhalen wel nodig. Alleen, aan de andere kant van de weg is het al bijna even druk. De inhaalmanoeuvres van onze chauffeur zijn werkelijk levensgevaarlijk. Voor bochten, heuvel op, maar zelfs als hij gewoon ziet dat er tegenliggers komen. Schijnbaar weet hij precies waar de weg breed genoeg is voor drie voertuigen naast elkaar, en vertrouwt hij erop dat de twee andere chauffeurs opletten en zo veel mogelijk langs de berm rijden. Ongelooflijk dat dit goed gaat. 
Vanwege het drukke verkeer, en misschien ook uit verkeersveiligheidsoogpunt, wordt er parallel aan de huidige weg een nieuwe, veel bredere weg aangelegd. Slechts een paar meter zand scheidt de oude en de nieuwe weg. Onze buschauffeur weet uiteraard precies op welke plekken de nieuwe weg al berijdbaar is. Dat de weg officieel nog niet gebruikt mag worden, weerhoudt hem er niet van om met een bus toeristen dwars door het zand te banjeren, en over het splinternieuwe asfalt op hoge snelheid zijn weg te vervolgen. Het moet gezegd, het rijdt wel veel beter. Geen gehobbel of plotseling gerem, maar bijna zwevend over het asfalt rijden we door het Jordaanse landschap. 
De huisjes zijn hier al even eentonig als het landschap zelf. Voornamelijk grijs, en vaak met golfplatendaken. Een verfrissend schilderbeurtje had niet misstaan. Bij een dergelijk huisje, welke als winkeltje is ingericht, stoppen we onderweg. De gids heeft ons aangekondigd bij een ?bazaar? te stoppen. Dan verwacht je een pittoreske Arabische markt, met waterpijpen, specerijen, kettinkjes en weet ik wat. We komen echter uit bij een Shell-shop op z?n Arabisch. We treffen er alleen mannen aan, met uiteraard weer theedoeken op hun hoofd gewikkeld. Het heeft wel wat. Ik koop een flesje cola. In herkenbare tekens staat er inderdaad CocaCola op het etiket, maar verder staan er alleen voor mij onleesbare Arabische tekens op. Ik reken af en krijg als betalingsbewijs keurig de kassabon mee. Maar ook hier louter Arabisch, en zelfs de bedragen zijn nergens uit af te leiden. Maar goed, het is wel een leuke souvenir uit Jordanië. 
We rijden richting de Jordaanse stad Ma?an, maar bij een wat vervallen bordje ?Petra? gaan we van de Desert Highway af. We rijden nu door de heuvels richting Wadi Musa. Dit plaatsje dient als uitvalsbasis voor dé toeristische attractie van Jordanië: Petra. Als we er aan komen, is het gelijk een heel stuk drukker. Het plaatsje ligt tegen de heuvels aan, en er zijn meerdere hotelletjes te vinden. Ook zijn er diverse travel agents. En om helemaal zeker te weten dat we in een toeristische omgeving zitten: nergens in Jordanië heb ik tot nu toe zoveel woorden begrepen als hier. Bijna alles is vertaald naar het Engels, en het Arabisch lijkt ineens verworden tot een achtergestelde streektaal. In dit toeristische oord parkeert onze buschauffeur zijn speeltje bij de ingang van het bezoekerscentrum van Petra en kunnen wij Allah-zij-dank veilig uitstappen. Vanaf hier moeten we verder lopen.