La vie à Lavié

Vandaag start het werk officieel, en ook de gisteravond overeengekomen procedures treden in werking. Het betekent dat de kookploeg om 06:00 uur gewekt wordt, de rest om 06:30 uur. Aangezien door het luide wekken niet alleen de kookploeg, maar ook de rest gewekt werd, hadden we nog wel even de tijd om wat bij te komen. Na het douchen (lees: een bekertje water over je heen gooien) en aankleden konden we ?à table?. Het lekkerste drinken van de dag werd geserveerd: thee. Lekker én door het koken hygiënisch. Jammer dat er alleen bij het ontbijt thee is. 
Het water hier schijnt niet super hygiënisch te zijn en dus gooi ik twee druppels Hadex in mijn met lokaal water gevulde veldfles. Resultaat is echter dat het water wat smaak betreft niet te drinken is, ik moet me dan ook dwingen te drinken. Het brood is zoals gewoonlijk zeer droog; het bevordert de doorstroming in het lichaam allerminst. Na het eten poets ik mijn tanden en maak ik voor het eerst gebruik van het schijthuisje (een eervolle naam toch voor wat het mag voorstellen) aan de andere  kant van het speelveldje. Een eigen wc-rol is niet overbodig in Afrika. Hoewel je er alle rust vindt, ga je niet voor je plezier naar het gebouwtje. Stinken!!!! Het is een kale ruimte met een gat en een doos om wc-papier in te doen. 
Om 08.00 uur wacht het werk. We beginnen met het verplaatsen van twee zandhopen. In een lange rij geven we emmers zand door tot aan de plaats van bestemming. Ik breng lege emmers naar het beginpunt en waar mogelijk sjouw ik wat zand naar de volgende persoon. De Afrikanen onder ons vrolijken het werk op met hun continue gezang, enkele liedjes kennen wij inmiddels ook. Om 10.00 uur is het pauze en kunnen we weer vies water drinken (met of zonder Hadex, het is in ieder geval niet te drinken). Ik loop met een paar jongens uit Lavié naar een plek waar eveneens een huisje gebouwd wordt. Het is leuk lopen over de zand- en keiweggetjes, tussen de hutjes en krotjes. Bij de bouwplaats was iedereen positief verrast door blank bezoek. Ik moest uiteraard uitleggen wat ik met mijn armen had en hoe dat zo gekomen was. Iedereen vond het erg, maar ja ?c?est Ghana?, is de algemene opinie. In Togo gebeurt zoiets natuurlijk nooit. De Togolezen vinden het maar wat leuk dat ik in Ghana dit meegemaakt heb, dat streelt hun nationale ego weer wat. 
Toen ik terug was bij de werkplek, bleek de pauze al te zijn afgelopen. Het wordt warmer en de zon schijnt feller. De volgende twee uur zijn dan ook zwaar. Maar aan alles komt een eind, zo ook aan dit evenement. Morgen gaan we verder, woensdag moet al het zand op de juiste plaats liggen. Ik, en de anderen ook trouwens, zweet me kapot. Ik gooi veel water over me heen; dat frist op ~ zelfs als er desinfectiemiddel in zit! Ik neem me voor te gaan douchen vanmiddag; althans, een emmer water en bekertjes vormen hier de voorwaarden voor een goede douche. Tot nu toe regent het alleen maar, en met mijn verband is het niet handig nu naar buiten te gaan. 
Vandaag heeft onze groep afwasdienst, drie keer per dag. Een keuken hebben we hier niet, emmers wel en zeep ook wel. Een afwasborstel ontbreekt, maar een hoopje stro is er in Togo een substitutiegoed van. We hebben vier emmers naast elkaar staan: de eerste zit vol met vies servies, de tweede bezit een sopje, de derde bevat enkel water en in de laatste emmer komt het schone servies. We zijn met z?n vieren. Gwénaëlle en ik zijn als Europeanen nog wat onwennig (dit is wezenlijk wat anders dan een afwasmachine) en staan bij de eerste respectievelijk laatste emmer. De Togolese jongens wassen er vrolijk op los. Na de afwas is het siësta. Ik wilde de tijd voor het douchen gebruiken, maar vanwege de regen blijf ik binnen en benut ik de tijd maar om wat te schrijven aan mijn reisverslag. 
Ik lig nu buiten mijn klamboe op de grond, overdag blijft het aantal beesten voornamelijk beperkt tot vliegen en spinnen. Het drinken blijft problematisch, wat zou ik nu graag een fles Cola willen. Helaas is dat in Lavié niet verkrijgbaar, althans niet op de ?niet-marktdagen?. Een marktdag hebben we vooralsnog niet meegemaakt, het schijnt hier wel een hele happening te zijn, we?ll see. 
Buiten de marktdag is er hier weinig te doen. Voor wat ik kan zien, wordt er hier weinig betaald. Het is ruilhandel troef en iedereen kent iedereen. Een redelijk primitief dorp dus. De kinderen vermaken zich met voetbal, muziek (djembé) en dans. Verder zijn er twee kerken ~ vergelijk de Hagepreken, alleen is het hier legaal. Religie speelt een belangrijke rol, iedere ochtend worden we wakker met kerkgezang. De kinderen hebben wel kleren aan; jongens dragen oude Westerse kleding, de meisjes voornamelijk mooie (zelfgemaakte) traditionele Afrikaanse kledij. De meeste kinderen hebben nog wel de luxe van een paar slippers. Maar als je niet weet wat je mist, mis je niks. Dat maakt de kinderen hier erg vrolijk, bedelen doen ze opvallend genoeg niet.